Yaranma...

Yaranma…hem aleni olabilen hem kamufle edilebilen bir duygu; gelecek zamanla şimdiki zaman arasındaki tereddüdü baskılayan bir duygu... Ortadoğu’nun asli duygusu…

Bir Tamer Karadağlı repliği…

“Cumhurbaşkanımız ‘Sanatçılarımız cesur olsun' dedi, ben de cesur olarak söyledim korkuyorum diye.”

Bu cümlede zıt anlamlı sözcükler (korku ve cesaret) birlikte kullanılmış, ama oksimoron yok. Çünkü arkadaş cesareti kendisini korkutandan almış; ve korktuğunu söylemesi bir cesaret işiymiş. Korkunun nesnesi ile cesaretin nesnesi aynı gibi görünüyor. Ama biraz düşününce, korkunun nesnesinin kendisi, cesaretin nesnesinin ise Cumhurbaşkanı olduğu anlaşılıyor. Korkunun ve cesaretin en rezil türü… ‘Yaranma’ dediğim duygu hali; İlahi Tamer!.. aslında Ortadoğu’ya has bir dürtüyü ne güzel de hapşırdın…

İçinde zaman zaman hortlayan bi “solculuk” da var arkadaşın… Gezi eylemlerine de katılmış mesela, ama sonradan nedamet getirmiş… şimdi içindeki bu “solcu”luk kalıntısı geçenlerde nüksetmiş ve şöyle bir laf etmiş: "Hepimiz içeri alınırız diye Erdoğan'dan korkuyoruz. Herkes 'aman ters gitmeyelim, yanlış algılanmayalım' derdinde”. Ama daha sonraki gün tekzip edercesine kendi sözlerine açıklama getirmiş: “Benim korkum 'Sayın Cumhurbaşkanı gelip kulağımdan beni tutacak hapse atacak' korkusu değil ben ülkenin genel durumundan korkarım". Cumhurbaşkanı’nın T. Karadağlı’yı arayıp ‘Ne yaptın Tamer, ben öcü müyüm?’ dediğini hiç sanmıyorum. İçindeki yaramaz çocuğu terbiye eden kendisi. Korku ve korktuğunu ifade etme birbirinin doğal uzantısıyken hem birbiriyle cilveleşen hem de münakaşa eden iki çatışmalı duyguya dönüşüyor. El altında olan kamusal duygu imdadına yetişiyor: ‘Yaranma’… Çünkü korku tabiatı gereği sürekli bir duygu değildir, zamanla (ki bu zaman T. Karadağlı gibilerde fazla sürmez) kendi içinde evrilir ve kepaze bir hal alır. Korktuğunu söylemek korktuğu kişiye bir iltifattır artık. Ve Cumhurbaşkanı’nın varlığı ‘Büyük Öteki’ olarak ses verir: ‘Ah benim minik vatandaşım ne de çok korkarmış benden… Korkma canım… Ama azcık kork… bak cısss yaparım sonra…’